Pszenica jest najczęściej uprawianą rośliną na świecie. Jest ważnym składnikiem pożywienia człowieka. Ziarna pszenicy są głównym surowcem do produkcji mąki, zbóż i innych produktów spożywczych.
Pszenica występuje w wielu odmianach i ma tysiące odmian. Istnieją 2 główne rodzaje pszenicy w zależności od sezonu wegetacyjnego: pszenica ozima i jara.
Na czym polega różnica?
Sezon wegetacyjny roślin. Pszenica ozima ma dłuższy okres wegetacji, trwający średnio 280 dni, podczas gdy pszenica jara trwa 100 dni.
Data siewu. Pierwszy rodzaj wysiewa się od późnego lata do późnej jesieni, drugi – od połowy do późnej wiosny, w zależności od strefy klimatycznej.
Wymagania glebowe. Odmiany ozime są bardziej wymagające dla gleby i gorzej znoszą suszę. Jednocześnie nie są tak wrażliwe na nadmiar wilgoci jak odmiany wiosenne. Rośliny ozime uprawiane są na glebach bogatych w fosfor, potas i azot.
Wpływ czynników pogodowych. Odmiany jare są bardziej wrażliwe na wahania pogody i temperatury. Mogą zamarznąć, jeśli temperatura spadnie zbyt mocno. Odmiany ozime pod śniegiem mogą wytrzymać mrozy do -25 stopni, bez pokrywy śnieżnej – do -17.
Cel. Odmiany ozime nie mają najlepszych właściwości piekarniczych; z takiej pszenicy produkuje się mąkę ogólnego przeznaczenia, podczas gdy odmiany durum są przetwarzane. Pszenica jara jest zwykle używana do produkcji kasz i makaronów. Odmiany te mają doskonałe właściwości wypiekowe i produkują porowaty i smaczny chleb.
Plony. Zboża ozime dają większe plony niż zboża jare. Plony różnią się w zależności od technik uprawy.